Szynka parmeńska - czym się charakteryzuje?
Szynka parmeńska, zwana także prosciutto to prawdziwy przysmak rodem z Włoch. Mieszkańcy wielkiego buta zajadają się ponoć szynką parmeńską już od II w.p.n.e. Czym jest prosciutto i jak smakuje?
Spis treści
Jak powstaje szynka parmeńska?
Szynka parmeńska to wysokiej jakości szynka dojrzewająca. Produkuje się ją z całych udźców wieprzowych. Najlepsze szynki parmeńskie uzyskuje się ze świń, które jedzą specjalne mieszkanki paszy, które nadają mięsu charakterystyczny smak.
Co ciekawe, świniak nie może ważyć więcej niż 140 kilogramów i nie być młodszy niż 10 miesięcy. Do produkcji prosciutto używa się wyłącznie mięsa i soli. Cały proces produkcji musi zgadzać się z wyśrubowanymi normami, które określono w 1963 roku. Według prawa Unii Europejskiej, jest to także produkt regionalny, który powstaje w około 200 zakładach w rejonie Parmy.
Początkowo udźce ważące około 12 kilogramów posypywane są solą. Następnie szynki leżakują przez 3 tygodnie. Kolejnym etapem jest spłukanie soli i pozostawienie udźców na 2-3 miesiące w chłodnym i zacienionym miejscu. W tym czasie sól dostaje się głębiej do mięsa i konserwuje wyrób. I to wcale nie najbardziej czasochłonny proces. Szynka parmeńska musi bowiem spędzić jeszcze nawet 10-12 miesięcy, które pochłania dojrzewanie. Robi się to w pomieszczaniach, które są dobrze wywietrzane i tu uwaga - naturalnym powietrzem, najlepiej wiejskim... To ponoć ten proces jest decydujący, jeśli chodzi o smak szynki parmeńskiej.
Jeśli chcesz kupić produkt najwyższej jakości, który w opinii fachowców, zasłużył w pełni na tytuł szynki parmeńskiej - wybieraj te z wypaloną koroną. To znak, że szynka przeszła szereg badań i spełnia wszelkie normy.
Jak smakuje szynka parmeńska?
Do produkcji szynki parmeńskiej, wbrew pozorom, używa się mniej soli niż przy produkcji innych tego typu produktów. Słony nie jest zatem wcale dominującym smakiem. Prawdziwa, dobra szynka powinna mieć wręcz słodkawy posmak. Prosciutto doskonale komponuje się z owocami, takimi jak melony czy figi. Wybornie smakuje w towarzystwie mozzarelli czy na białym pieczywie. W kuchni włoskiej ma szereg zastosowań, a najczęściej możemy ją spotkać podawaną samodzielnie bądź w tortellini.
