Szynka serrano, szynka parmeńska i szynka szwarcwaldzka: czym się różnią?

Coraz chętniej i częściej serwujemy na stołach pyszne szynki dojrzewające. Zwykle są to odmiany pochodzące z Hiszpanii, Włoch lub Niemiec. Jak rozróżnić szynkę serrano, parmeńską i szwarcwaldzką?

Szynka serrano (jamon serrano), czyli szynka górska, pochodzi z Hiszpanii. To surowe mięso podsuszone tradycyjnymi metodami. Szynka ta wytwarzana jest z z całych udźców wieprzowych z kością lub z łopatki. Aby była wyjątkowo aromatyczna i krucha, musi długo dojrzewać w odpowiednich górskich warunkach. Mało kto, jedząc ten hiszpański przysmak, zdaje sobie sprawę z tego, że podczas długiego dojrzewania i podsuszania szynka traci niemal połowę swojej pierwotnej wagi.

Szynka parmeńska zaś przywędrowała do nas z Włoch, gdzie występuje pod nazwą prosciutto di Parma. To jest również surowe, ale podsuszone mięso z wieprzowych udźców z kością. Mięso podsuszane jest tradycyjnymi metodami na terenie Parmy. Szynka ta ma wyjątkowo delikatny smak. Co ważne, nie jest szynką mocno słoną.

Szynka szwarcwaldzka to przysmak niemiecki. Mięso na całych udźcach wędzone jest na zimno Szynka ta podwędzana jest specjalnym dymem (z szyszek i wiórek świerkowych), który nadaje jej charakterystyczny smak. Szynka po uwędzeniu dojrzewa jeszcze miesiąc.