Mango: właściwości. Skąd pochodzi owoc mango i co warto o nim wiedzieć?
Mango w Indiach nazywane są owocami bogów, potrafiącymi postawić na nogi nawet ciężko chorych i wyczerpanych. Sprawdź, jakie właściwości ma owoc mango oraz skąd pochodzi.
Spis treści
- Owoc mango – co warto o nim wiedzieć?
- Wartości odżywcze mango
- Serwowanie mango - owocowy "jeż"
- Wypróbuj nasze przepisy na dania z mango!
Receptą na długowieczność drzewa mangowego jest odpoczynek po wysiłku. Jeśli roślina wyda w jednym sezonie dużo owoców, w następnym urodzi tylko kilka koślawych, tak dla przyrodniczego porządku. Na to lenistwo mangowców znaleziono sposób na Filipinach, gdzie zmusza się drzewa do kwitnienia przez palenie stosów gałęzi. Wydzielany wówczas etylen mobilizuje pączki kwiatowe do rozwoju. Kwiaty mangowców pojedynczo są niepozorne, ale w masie, jako ciężkie żółte lub czerwone kwiatostany, wyglądają imponująco. Owoce dyndają na długich pędach jak na sznurkach. W przypadku najwyższych odmian drzew mangowych trzeba się po nie wspiąć nawet na wysokość 30 metrów.
Owoc mango – co warto o nim wiedzieć?
Owoc mango, zwany też posmakiem lub posmoczem, występuje w blisko tysiącu odmianach. Najbardziej cenione jest jajowate, słodkie i niezbyt włókniste mango indyjskie, owoc co najmniej czterokrotnie mniejszy od tych rekordowo wielkich, ważących nawet 2 kg. Najwyższe drzewa mangowe, dożywające 300 lat, dorastają do 40 metrów, ich korony osiągają szerokość 10 m, a korzenie sięgają 7 m w głąb. Owoce najmniejszych odmian mango mają wielkość śliwki węgierki, największych - dużego melona. Mango indyjskie osiąga 20 cm długości, jest zielone, ale w miarę dojrzewania żółknie i czerwienieje, zyskując brązowe cętki.
Dojrzałe mango pachnie kwiatowo i ma sztywność pomidora: jego skórka lekko ugina się pod naciskiem. Włókienka przerastające miąższ, trudne do usunięcia spomiędzy zębów, są główną wadą owocu. Najszlachetniejsze odmiany mango mają włókna tylko przy pestce, która u mango indyjskiego wygląda jak wielka owłosiona pestka dyni. Pestki mango są niejadalne, choć podobno w czasach głodu ucierano je w Indiach na mąkę. W miarę dojrzewania mango tracą żywiczną nutę terpentyny. Odmiany dzikie mango, rosnące np. w Wietnamie i Birmie, smakują jak cały las iglasty, dlatego nie każdy uzna je za jadalne.
Wartości odżywcze mango
Drzewa mangowe zajmują połowę powierzchni owocowych sadów Indii - ponad miliona hektarów - i dostarczają 7 milionów ton owoców mango rocznie. Mango uprawia się w Indiach od ponad 4 tys. lat. Najstarsze hinduskie księgi są bardzo dobrego zdania o tych owocach. Trzeba przyznać, że mango jest przebogate w cenne składniki.
Mimo 82–procentowej zawartości wody i roztrwonienia 15 procent składu na cukry, bez których nie byłoby tak smaczne, ma również dużo witamin, minerałów i białek.
Mango to owoc rekonwalescenta – odżywczy, orzeźwiający i przywracający siły. Przed zjedzeniem Hindusi lekko solą mango lub posypują je pieprzem. Filipińczycy jedzą mango polane sosem sojowym. Ten rodzaj słodyczy rzeczywiście dobrze smakuje z solą i pieprzem. Mangowce uprawia się dzisiaj w wielu ciepłych miejscach Ziemi, a najwięcej sadów mangowych rośnie poza Indiami na Tajlandii, w Pakistanie i w Afryce Zachodniej, dokąd mango dotarło w XVI wieku za pośrednictwem Portugalczyków.
Serwowanie mango - owocowy "jeż"
Na całym świecie przyjął się atrakcyjny sposób podawania surowych mango w formie żółtych jeży. Odkrojony, półokrągły płat owocu nacina się w kratkę i wypycha od spodu ku górze, co sprawia, że szczeliny w owocu rozsuwają się, tworząc „kolce”. Niektórzy restauratorzy umieją ugniatać dojrzały owoc w taki sposób, by potem, po zrobieniu dziurki w skórce, można było wypić przez nią sok.
