Miedź - jak chroni układ krążenia?
Większość z nas zna miedź z jej rdzawobrązowego koloru. Doświadczone gospodynie wiedzą, że najlepsze powidła śliwkowe smaży się właśnie w miedzianych rondlach. Ale miedź to także niezbędny dla ludzkiego organizmu pierwiastek śladowy. Sprawdź, dlaczego jego obecność jest tak ważna dla naszego organizmu.
Spis treści
Miedź - właściwości
Miedź jest ceniona ponieważ wzmacnia naczynia krwionośne i ścięgna, zwiększa krzepliwość krwi, pozwala zachować płodność oraz korzystnie wpływa na wygląd włosów i skóry. Bez miedzi nie powstałoby ponad 15 wyspecjalizowanych białek ludzkiego organizmu.
Miedź - sposób działania
Podstawową rolą miedzi jest uczestniczenie w tworzeniu kolagenu, niezwykle ważnego białka wchodzącego w skład kości, skóry a przede wszystkim tkanki łącznej. Bez miedzi krwinki czerwone nie będą mogły się prawidłowo rozwinąć i korzystać z zapasów żelaza zgromadzonych w organizmie. Odpowiednie stężenie miedzi w organizmie zapobiega nadciśnieniu tętniczemu i arytmii serca. Poza tym miedź trzyma w ryzach cholesterol, którego nadmiar sprzyja miażdżycy naczyń krwionośnych. A jak wiadomo właśnie miażdżyca jest przyczyną większości cywilizacyjnych schorzeń układu krążenia, w tym choroby wieńcowej i choroby niedokrwiennej. Dodatkową korzyścią z utrzymywania właściwego poziomu miedzi w organizmie jest wytwarzanie szczególnego enzymu – podtlenku dyzmutazy, który jest jednym z najsilniejszych przeciwutleniaczy występujących w organizmie. Uczeni sądzą, że w ten sposób miedź chroni nas przed wolnymi rodnikami, a więc także przed chorobami nowotworowymi. Niemałe znaczenie ma także hamowanie zaniku tkanki kostnej, który prowadzi do rozwoju osteoporozy.
Miedź - nadmiar i niedobór
Nie istnieje norma określająca dzienne zapotrzebowanie organizmu na miedź. Lekarze uważają jednak, że osoba dorosła do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje od 1,5 do 3 mg miedzi dziennie. Rzeczywisty niedobór zdarza się rzadko. Dotyczy on głównie osób cierpiących na chorobę Crohna, celiakię oraz wrodzone upośledzenie wchłaniania miedzi np. albinizm. Objawem niedoboru miedzi będzie zmęczenie, zaburzenia rytmu serca, włosy tracące barwę i rozdwajające się na końcach, wysokie ciśnienie krwi, anemia, deformacja kości oraz bezpłodność. Nadmiar miedzi (jednorazowe podanie 10 mg miedzi) prowadzi do wystąpienia mdłości, bólów mięśni i żołądka. W literaturze medycznej trudno znaleźć opisy przypadków przedawkowania miedzi przy normalnym odżywianiu się. Ale do takich zatruć dochodzi u osób pracujących przy produkcji nawozów zawierających miedź. Zatrucie miedzią powoduje uszkodzenie wątroby, śpiączkę, a w skrajnych przypadkach nawet śmierć.
Miedź - dawkowanie
Naturalnym źródłem miedzi są skorupiaki (ostrygi, kraby, homary) oraz podroby. Jednak osoby z osobniczą skłonnością do wysokich stężeń cholesterolu, powinny szukać miedzi w produktach roślinnych, głównie w warzywach strączkowych. Źródłem miedzi jest także pełnoziarniste żytnie i pszenne pieczywo, płatki śniadaniowe i makarony. Znajdziemy ją również w grochu, karczochach, czosnku, rzodkwi, ziemniakach, w pomidorach, bananach, suszonych śliwkach, w produktach sojowych oraz w coraz popularniejszym na naszych stołach awokado. Preparaty zawierające miedź powinno się przyjmować o stałych porach i podczas jedzenia, aby uniknąć podrażnienia żołądka. Miedź zalecana jest osobom stale przyjmującym środki neutralizujące kwasy żołądkowe. W każdej jednak sytuacji decyzję o rozpoczęciu kuracji miedzią, należy uzgodnić z lekarzem.
