XII Festiwal Korowaja Mielnickiego 5-6 V 2018
Festiwal Korowaja w Mielniku nad Bugiem to coroczna impreza promująca lokalne dziedzictwo kulinarne i kulturalne. Festiwalowi towarzyszy konkurs kulinarny na najlepszy korowaj. W konkursie może wziąć udział każdy. Festiwal Korowaja Mielnickiego odbędzie się 5 i 6 maja w Mielniku nad Bugiem. Polecamy przepis: Korowaj mielnicki - drożdżowe ciasto weselne
Konkurs kulinarny
To już XII Festiwal Korowaja Mielnickiego dedykowanego weselnemu ciastu drożdżowemu. W ramach festiwalu jak co roku odbędzie się konkurs kulinarny na najlepszy korowaj tego roku. Festiwal to okazja do zaprezentowania lokalnego folkloru, występów zespołów śpiewaczych, kapel ludowych oraz degustacji ciast, biorących udział w konkursie.
Wszystkich chętnych serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie na korowaja. Konkurs jest otwarty dla wszystkich chętnych. Wystarczy zgłosić chęć udziału w konkursie. Termin zgłoszeń upływa 4 maja br. Wydarzeniu patronuje nasza redakcja.
Więcej o imprezie, noclegach oraz regulaminie konkursu znajdziecie na stronie www.goksir.mielnik.com.pl
Korowaj dla ziemi
Dawniej wypiek korowaja agrarnego związany jest był z prawosławnym świętem Jurija (6 maja). Gospodarze, aby zapewnić obfite plony, taczali korowaj po życie. Gdy korowaj wyrastał wyższy od młodego żyta, traktowano to jako dobrą wróżbę, przyszłe plony będą wysokie.
Korowaj weselny
Bez korowaja, weselnego kołacza, kiedyś nie mogło obejść się żadne wesele. Korowaj symbolizował przyszłe życie małżonków. Pęknięte podczas pieczenia ciasto źle wróżyło małżeństwu. Znaczenie symboliczne miały również ozdoby ułożone na powierzchni ciasta. Na środku korowaja umieszczano słońce i księżyc – symbole kosmosu, a także ptaszki (zwane gąskami, huskami z ukr. lub żeworonkami z ros. ‚skowronki’) symbolizujące rodzinę i przyszłe potomstwo. Mogły znaleźć się też na nim kłosy zbóż (symbolizujące bogactwo, urodzaj), szyszki, kwiaty, listki, warkocz (symbol panieństwa panny młodej). Czasami w korowaja wtykano zielone gałązki barwinku, wiecznie zielonej rośliny, symbolu drzewa życia.
Pieczenie korowaja było ściśle kobiecym zajęciem. Korowajnice, kobiety piekące korowaja, były kobietami zamężnymi. Przewodziła im zwykle matka chrzestna panny młodej. Kobiety przystępując do pieczenia musiały mieć dobry humor i uśmiech na twarzy. Każdemu etapowi wypieku towarzyszyły specjalne korowajowe pieśni. Korowaja dzielił swat (starszy drużba) tuż po oczepinach i rozdawał gościom z zachowaniem pewnej kolejności. Pierwsze kawałki korowaja otrzymywali państwo młodzi, ich rodzice i rodzice chrzestni. Dopiero później mogli podejść pozostali goście.
