Najlepsze ciasta świata - ranking

Tort Garasha jest jednym z najpopularniejszych bułgarskich deserów. Składa się z pięciu orzechowych biszkoptów przełożonych kremem czekoladowym. Wierzch i boki ciasta pokryte są lustrzaną polewą czekoladową lub kremowym ganache i udekorowane bakaliami.

Deser ten stworzył austro-węgierskie cukiernik Kosta Garash w 1885 roku. Podawał je gościom luksusowego hotelu w mieście Ruse. Później udał się do Sofii, a tort który przygotowywał szybko zdobył serca i podniebienia mieszkańców stolicy. Obecnie to nieodłączny element cukierniczego menu w niemal każdej cukierni i restauracji w Bułgarii.

Valašský frgál to tradycyjnie wyrabiane, okrągłe słodkie ciasto z dodatkami, produkowane w regionie Wołoszczyzny Morawskiej w południowo-wschodniej części Republiki Czeskiej. To ciasto na wyjątkowe okazje – śluby, Boże Narodzenie i Wielkanoc.

Ciasto ma średnicę około 30 centymetrów. Prawie połowę gotowego produktu stanowi nadzienie, które przygotowuje się najczęściej z suszonych gruszek, ale można również uzyć dżemu, owoców, twarogu, maku, orzechów włoskich, kapusty, kalarepy czy marchwi.

Na powierzchni znajduje się kruszonka, którą można dodatkowo posypać cukrem, cynamonem i okruchami piernika lub skropić masłem.

Smetannik to tradycyjny rosyjski tort. Zwykle robi się go z ciasta z mąki, cukru, jajek, miodu oraz kremu z kwaśnej śmietany z wanilią, serkiem śmietankowym i mleka. Ciasto tradycyjnie robi się na głębokiej patelni. Po wykonaniu smetannika zaleca się pozostawienie na noc w lodówce, a następnego dnia krojenie go na kawałki i podawanie.

Ten popularny polski deser składa się zwykle z dwóch warstw ciasta parzonego pomiędzy którymi znajduje się gruba warstwa kremu waniliowego. Nierówny wierzch ciasta posypany cukrem pudrem przypomina ośnieżone Karpaty, stąd nazwa.

Choć niewiele wiadomo o jego pochodzeniu, najwcześniejsze wzmianki o karpatce pochodzą z 1972 roku. Ciasto uważane za bliskiego krewnego bardziej popularnej kremówki, jest podstawowym produktem polskich cukierni, ale jest też często przyrządzane w domu.

Sprawdź nasz przepis na KARPATKĘ

Nazwa tego deseru na bazie bezy i biszkoptu, nawiązuje do kolorów kardynalskich szat – bieli i złota. Nadzienie kremówki przygotowuje się z gęstej śmietany, która zwykle jest aromatyzowana kawą i pokryta świeżymi jagodami lub dżemem. Konsystencja ciasta jest lekka i delikatna, a wierzch obowiązkowo oprószony cukrem pudrem. Deser podaje się z kieliszkiem słodkiego wina.

W Japonii deser ten nazywany jest sernikiem sufletowym, poza Japonią znany jako sernik japoński lub bawełniany sernik. Jest bardziej puszysty i gąbczasty niż zwykły sernik i czasami je się go na zimno, ale większość ludzi woli jeść go prosto z piekarnika, gdy jest jeszcze gorący, więc prawie rozpływa się w ustach. Został stworzony przez japońskiego szefa kuchni Tomotaro Kuzuno, który po podróży do Niemiec w latach 60. XX wieku chciał przygotować połączenie käsekuchen i popularnego wówczas sernika w stylu amerykańskim. Tak narodził się japoński sernik.

Medovik to popularne rosyjskie warstwowe ciasto składające się z nasączonych miodem, przypominających herbatniki biszkoptów, przełożonych cienkimi warstwami kremu.
Uważa się, że ciasto pojawiło się po raz pierwszy w latach 20. XIX wieku i zostało stworzone dla żony Aleksandra I.

Polski sernik krakowski przygotowuje się masy z jajek, cukru i twarogu na kruchym cieście. Uważa się, że powstał w XVII wieku, kiedy to król Jan III Sobieski przywiózł ze sobą recepturę po zwycięstwie nad Turkami pod Wiedniem.

Obecnie istnieje wiele odmian sernika, niektóre pieczone, inne niepieczone. Często do sernika dodaje się również rodzynki, sos czekoladowy lub owoce, a jedna z najpopularniejszych odmian deseru ma za podstawę biszkopt, a na wierzchu jest pokryta galaretką i owocami. Sernik w krakowskiej wersji ma na wierzchu kratkę, co odróżnia go od innych rodzajów tego ciasta.

Ten argentyński deser bez pieczenia był inspirowany kuchnią włoską i wzorowany na słynnym włoskim tiramisu. Wykonany jest z trzech podstawowych argentyńskich składników: herbatników czekoladowych, słodkiego mleka skondensowanego i serka śmietankowego.

Ciasteczka są zmiękczane w mleku i przekładane masą z serka śmietankowego i dulce de leche. Kształty chocotorty mogą być różne, a herbatniki można nasączyć mlekiem czekoladowym, kawą, a nawet likierem kawowym. Najpopularniejsza teoria o jego pochodzeniu mówi, że wymyślono go w ramach kampanii marketingowej promującej czekoladowe ciasteczka Chocolinas, a recepturę umieszczono w opakowaniu.

Niemiecka szarlotka to zachwycające połączenie gęstego, maślanego ciasta i pokrojonych na pół lub w kostkę jabłek. W zależności od regionu, ciasto często posypuje się cukrem cynamonowym, wykańcza kruszonką lub polewa sosem o smaku waniliowym.

Tradycyjnie pieczone w okrągłych blaszka ciasta, podaje się pokrojone w podłużne kawałki do kawy lub herbaty jako sycący popołudniowy deser.

Pão de Ló to stary portugalski deser, którego początki sięgają XVIII wieku, kiedy to było pieczone w klasztorach przez zakonnice. Najwcześniejsze pisemne dowody dotyczące tego biszkoptu pochodzą z 1781 r. Ten kremowy biszkopt jest tradycyjnie wytwarzany z jajek, cukru i mąki. Można go kupić na większości targów spożywczych w Portugalii.

Pavé to popularne brazylijskie warstwowe ciasto deserowe, które jest podobne do tiramisu i nie wymaga pieczenia. Deser przygotowuje się z biszkoptów, śmietanki, jajek, mleka skondensowanego i czekolady. W Brazylii każde gospodarstwo domowe ma swoją odmianę, więc istnieją między innymi przepisy na pavé z truskawek, ananasa, białej czekolady, kokosa i orzechów ziemnych.

W najprostszej formie bibingka to ciasto z mąki ryżowej i wody. Początkowo przygotowywano ją w glinianych naczyniach wyłożonych liśćmi bananowca, które nadawały potrawie charakterystyczny, dymny smak. Obecnie deser jest zwykle przygotowywany z mlekiem, jajkami, mlekiem kokosowym, cukrem i masłem. Współczesne wersje mogą zawierać również niecodzienne dodatki: tarty ser, solone jaja kacze, tarty kokos i wiele innych słodkich i pikantnych dodatków.

Wypiek przygotowany z gęstego ciasta, które jest wielokrotnie wylewane na obracający się poziomy rożen, często piecze się powoli w piekarniku lub, bardziej tradycyjnie, na otwartym ogniu.
Podczas pieczenia kremowe ciasto powoli kapie na boki, tworząc rozpoznawalny kształt tego słodkiego przysmaku.

Kremna rezina to specjalność mieszkańców okolic słoweńskiego jeziora Bled. Pomiędzy dwoma warstwami chrupiącego, maślanego ciasta króluje gruba warstwa kremu waniliowego z dodatkiem bitej śmietany. Całe ciasto tradycyjnie posypuje się cukrem pudrem i podaje pokrojone w kostkę.

Historia kremna rezina (czyli tort Bled) rozpoczęła się od przyjazdu szefa kuchni Ištvana Lukačevicia do hotelu Bled's Park, gdzie zmodyfikował węgierską kremówkę, dodając do niej odpowiednie proporcje bitej śmietany, a w 1953 roku w hotelu zaprezentowano wynalazek do publicznej wiadomości.

Ciasto składa się z kilku warstw ciasta filo wypełnionego kombinacją świeżego sera krowiego, startych jabłek, mielonych orzechów włoskich i mielonego maku z dodatkiem rodzynek, cynamonu, rumu i cukru, zgodnie z osobistymi upodobaniami. Nadzienia przedzielone są warstwami cienkiego ciasta.

Jest to jeden z najbardziej lubianych szwedzkich deserów, zwykle spożywany podczas fiki, tradycyjnej szwedzkiej przerwy na kawę. Ta klasyczna szwedzka kreacja łączy jajka, kakao (lub czekoladę), masło, cukier i mąkę we wspaniały deser. Podczas pieczenia ciasto powinno zawsze pozostawać wilgotne w środku, a zewnętrzna warstwa zamienia się w cienką, chrupiącą powłokę.

Ponieważ ciasto jest niesamowicie gęste i zazwyczaj ciężkie, przygotowane  na gorzkiej czekoladzie lub kakao, zwykle posypuje się je delikatną warstwą cukru pudru i tradycyjnie podaje się z porcją lodów lub bitą śmietaną. 

Tarta de Santiago to biszkopt zrobiony z jajek, migdałów i cukru, z dodatkiem skórki z cytryny, wytłoków winogronowych, słodkiego wina lub brandy. Opcjonalnie ciasto może mieć warstwę spodnią wykonaną z ciasta francuskiego lub ciasta kruchego.

Najwcześniejsze wzmianki o tym torcie pochodzą z 1577 roku, ale pierwszy przepis pojawił się dość późno, około 1838 roku. Odcisk Krzyża św. Jakuba na wierzchu ciasta – zrobiony z cukru pudru – pojawił się po raz pierwszy w 1924 roku w cukierni w Santiago Compostela i od tego czasu stała się standardową praktyką.

Tort Kijowski zamiast biszkoptu zawiera orzechową blaty bezowe wypiekane specjalna techniką, która została stworzona w 1956 roku w Fabryce Cukierniczej Karola Marksa.

Chociaż początkowo do bezy używano orzechów włoskich, później zastąpiono je orzechami nerkowca, a następnie orzechami laskowymi. Warstwy orzechowej bezy połączone są ze sobą słodką masą waniliową i kremem czekoladowym. Ciasto jest zwykle posypane posiekanymi orzechami laskowymi. Ze względu na długi proces przygotowania, ciasto to zazwyczaj podaje się na specjalne okazje.

Marcinek to ciasto na wyjątkowe okazje. Jest przepyszne, ale nieco czaso- i pracochłonne, dlatego warto nim podkreślać najważniejsze momenty w życiu rodziny. Oryginalny przepis pochodzi z Podlasia, tamtejsze gospodynie są mistrzyniami w jego przygotowywaniu.